7. Poppo van Deinze
Poppo werd geboren in Deinze in 978 in een adelijke familie als zoon van Titzekin en Adelvina.
Na enkele bedevaarten koos hij in 1006 voor het monniksleven. Hij trad in dat jaar in bij de benedictijnen in het klooster Saint-Thierry in Reims in Frankrijk. Keizer Hendrik II benoemde Poppo in 1020 tot abt van de toenmalig vermaarde dubbelabdij van Stavelot en Malmedy.
Poppo nam de leiding van meerdere kloosters en hervormde ze in het kader van de zogenaamde Lotharingse hervormingen. Deze hervormingen gebeurden in de geest van de Abdij van Cluny, maar legden minder nadruk op de pauselijke onafhankelijkheid. Dit betekende niet alleen een strenge naleving van de regel van Benedictus, maar ook nauwgezette naleving van de gebeden en het mislezen en meer aandacht voor individuele contemplatie. Op weg naar één van zijn vredesmissies werd hij in Marchiennes getroffen door een hartaanval en stierf, 70 jaar oud.
Hij werd overgebracht naar Stavelot en daar bijgezet in de kloosterkerk. Daar gebeurden al spoedig wonderen. Zo zou hij daar aan pelgrims verschenen zijn en een van hen van waterzucht hebben genezen. In 1624 werden zijn relieken verheven tot de eer der altaren, wat gelijkstond aan een heiligverklaring.
Na enkele bedevaarten koos hij in 1006 voor het monniksleven. Hij trad in dat jaar in bij de benedictijnen in het klooster Saint-Thierry in Reims in Frankrijk. Keizer Hendrik II benoemde Poppo in 1020 tot abt van de toenmalig vermaarde dubbelabdij van Stavelot en Malmedy.
Poppo nam de leiding van meerdere kloosters en hervormde ze in het kader van de zogenaamde Lotharingse hervormingen. Deze hervormingen gebeurden in de geest van de Abdij van Cluny, maar legden minder nadruk op de pauselijke onafhankelijkheid. Dit betekende niet alleen een strenge naleving van de regel van Benedictus, maar ook nauwgezette naleving van de gebeden en het mislezen en meer aandacht voor individuele contemplatie. Op weg naar één van zijn vredesmissies werd hij in Marchiennes getroffen door een hartaanval en stierf, 70 jaar oud.
Hij werd overgebracht naar Stavelot en daar bijgezet in de kloosterkerk. Daar gebeurden al spoedig wonderen. Zo zou hij daar aan pelgrims verschenen zijn en een van hen van waterzucht hebben genezen. In 1624 werden zijn relieken verheven tot de eer der altaren, wat gelijkstond aan een heiligverklaring.
